هنگامی که تصمیم می گیرید برای اولین بار از کدام روش ارزش گذاری برای ارزش گذاری یک سهام استفاده کنید، به راحتی می توانید تحت تأثیر تعداد تکنیک های ارزش گذاری موجود در دسترس سرمایه گذاران قرار بگیرید. روش‌های ارزش گذاری وجود دارند که نسبتاً ساده هستند، در حالی که سایر روش‌ها پیچیده‌تر هستند.
متأسفانه، هیچ روش ارزش گذاری وجود ندارد که برای هر موقعیتی مناسب باشد. هر سهم متفاوت است و هر صنعت یا بخش دارای ویژگی های منحصر به فردی است که ممکن است به چندین روش ارزش گذاری نیاز داشته باشد. در این مقاله، رایج‌ترین روش‌های ارزش‌گذاری و زمان استفاده از آنها را بررسی می‌کنیم.
دو دسته از مدل های ارزش گذاری:
روش های ارزش گذاری معمولاً به دو دسته اصلی تقسیم می شوند: ارزش گذاری مطلق و ارزش گذاری نسبی.
ارزش گذاری مطلق:
مدل‌های ارزش‌گذاری مطلق تلاش می‌کنند تا ارزش ذاتی یا «واقعی» یک سرمایه‌گذاری را فقط بر اساس اصول بنیادی بیابند. نگاه کردن به اصول به سادگی به این معنی است که شما فقط روی مواردی مانند سود سهام، جریان نقدی و نرخ رشد یک شرکت متمرکز خواهید بود و نگران هیچ شرکت دیگری نباشید. مدل‌های ارزش‌گذاری که در این دسته قرار می‌گیرند شامل مدل تنزیل سود سهام، مدل جریان نقدی تنزیل‌شده، مدل درآمد باقی‌مانده و مدل مبتنی بر دارایی است.
ارزش گذاری نسبی
در مقابل، مدل‌های ارزش گذاری نسبی با مقایسه شرکت مورد نظر با سایر شرکت‌های مشابه عمل می‌کنند. این روش ها شامل محاسبه نسبت ها، مانند نسبت قیمت به درآمد (P/E) و مقایسه آن ها با نسبت های شرکت های مشابه است. به عنوان مثال، اگر P/E یک شرکت کمتر از P/E یک شرکت قابل مقایسه باشد، ممکن است شرکت اصلی کم ارزش تلقی شود. به طور معمول، محاسبه مدل ارزش گذاری نسبی بسیار ساده تر و سریعتر از مدل ارزش گذاری مطلق است، به همین دلیل است که بسیاری از سرمایه گذاران و تحلیلگران تحلیل خود را با این مدل آغاز می کنند.
بیایید نگاهی به برخی از روش‌های رایج ارزش‌گذاری در دسترس سرمایه‌گذاران بیندازیم و ببینیم چه زمانی استفاده از هر مدل مناسب است.
مدل تنزیل سود سهام (DDM):
مدل تنزیل سود سهام یکی از اساسی ترین مدل های ارزش گذاری مطلق است. مدل تنزیل سود، ارزش واقعی یک شرکت را بر اساس سود سهامی که شرکت به سهامدارانش می پردازد، محاسبه می کند. توجیه استفاده از سود سهام برای ارزش گذاری یک شرکت این است که سود سهام نشان دهنده جریان های نقدی واقعی است که به سهامدار می رسد، بنابراین ارزش گذاری ارزش فعلی این جریان های نقدی باید به شما معیاری برای ارزش سهام بدهد.
اولین قدم تعیین اینکه آیا شرکت سود سهام پرداخت می کند یا خیر.
مرحله دوم این است که تعیین کنید آیا سود سهام پایدار و قابل پیش بینی است، زیرا تنها پرداخت سود برای شرکت کافی نیست. شرکت هایی که سود سهام پایدار و قابل پیش بینی می پردازند، معمولاً شرکت های بالغ در صنایع توسعه یافته هستند. این نوع شرکت ها اغلب برای مدل ارزش گذاری DDM مناسب هستند.
مدل رشد گوردون(GGM) به طور گسترده ای برای تعیین ارزش ذاتی یک سهام بر اساس یک سری سود سهام در آینده که با نرخ ثابت رشد می کنند، استفاده می شود. این یک نوع محبوب و ساده از حالت تنزیل سود سهام (DDM) است.
مدل جریان نقدی تنزیل شده (DCF):
اگر شرکت سود سهام پرداخت نکند یا الگوی سود سهام آن نامنظم باشد چکار باید کرد؟ در این مورد، بررسی کنید که آیا شرکت با معیارهای استفاده از مدل جریان نقدی تنزیل شده (DCF) مطابقت دارد یا خیر. به جای نگاه کردن به سود سهام، مدل DCF از جریان های نقدی آتی تنزیل شده شرکت برای ارزش گذاری کسب و کار استفاده می کند. مزیت بزرگ این رویکرد این است که می‌توان آن را برای طیف گسترده‌ای از شرکت‌هایی که سود سهام پرداخت نمی‌کنند و حتی برای شرکت‌هایی که سود سهام پرداخت می‌کنند استفاده کرد.
مدل DCF دارای چندین نوع است، اما رایج ترین شکل مورد استفاده مدل DCF دو مرحله ای است. در این نوع، جریان‌های نقد آزاد عموماً برای 5 تا 10 سال پیش‌بینی می‌شوند و سپس یک ارزش پایانی برای حساب کردن تمام جریان‌های نقدی فراتر از دوره پیش‌بینی‌شده محاسبه می‌شود. اولین نیاز برای استفاده از این مدل این است که شرکت دارای جریان های نقد آزاد مثبت و قابل پیش بینی باشد. تنها بر اساس این نیاز، خواهید دید که بسیاری از شرکت‌های کوچک با رشد بالا و شرکت‌های غیر بالغ به دلیل هزینه‌های سرمایه‌ای کلانی که این شرکت‌ها معمولاً با آنها مواجه می‌شوند، کنار گذاشته می‌شوند.
برای استفاده مؤثرتر از مدل DCF، شرکت هدف عموماً باید جریان‌های نقد آزاد پایدار، مثبت و قابل پیش‌بینی داشته باشد. شرکت‌هایی که دارای جریان‌های نقدی ایده‌آل مناسب برای مدل DCF هستند، معمولاً شرکت‌های بالغی هستند که مراحل رشد را پشت سر گذاشته‌اند.
مدل مقایسه پذیرها:
آخرین مدل به نوعی یک مدل فراگیر است که اگر نتوانید شرکت را با استفاده از هیچ یک از مدل های دیگر ارزش گذاری کنید، یا اگر نمی خواهید وقت خود را صرف جمع آوری کردن اعداد کنید، می تواند مورد استفاده قرار گیرد. این مدل مانند دو مدل ارزشیابی قبلی سعی در یافتن ارزش ذاتی برای سهام ندارد. در عوض، نسبت های قیمت سهام را با یک معیار مقایسه می‌کند تا مشخص کند که آیا سهام نسبتاً کمتر از ارزش یا بیش از آن ارزش‌گذاری شده است. منطق این امر بر اساس قانون یک قیمت است که بیان می کند دو دارایی مشابه باید به قیمت های مشابه معامله شوند. ماهیت بصری این مدل یکی از دلایل محبوبیت آن است.
دلیل اینکه مدل قابل مقایسه را می توان تقریباً در همه شرایط استفاده کرد، به دلیل تعداد زیاد نسبت هایی است که می توان از آنها استفاده کرد، مانند قیمت به درآمد (P/E)، قیمت به ارزش دفتری (P/B) ، قیمت به فروش (P/S)، قیمت به جریان نقد (P/CF) و بسیاری موارد دیگر. از میان این نسبت‌ها، نسبت P/E بیشتر مورد استفاده قرار می‌گیرد، زیرا بر سود شرکت تمرکز می‌کند، که یکی از محرک‌های اولیه ارزش سرمایه‌گذاری است.
چه زمانی می توان از نسبت P/E برای مقایسه استفاده کرد؟ معمولاً اگر شرکت به صورت عمومی معامله می شود، می توانید از آن استفاده کنید زیرا هم به قیمت سهام و هم به درآمد شرکت نیاز دارید. ثانیاً، شرکت باید درآمد مثبت ایجاد کند زیرا مقایسه با استفاده از نسبت P/E منفی بی معنی خواهد بود. در نهایت، کیفیت سود باید قوی باشد. به این معنا که سود نباید بیش از حد نوسان داشته باشد و شیوه های حسابداری مورد استفاده مدیریت نباید سود گزارش شده را به شدت مخدوش کند.
اینها تنها برخی از معیارهای اصلی هستند که سرمایه گذاران باید در هنگام انتخاب نسبت ها به آن توجه کنند. اگر نسبت P/E قابل استفاده نیست، نسبت دیگری را انتخاب کنید، مانند نسبت قیمت به فروش یا قیمت به جریان نقدی.
هیچ مدل ارزیابی واحدی برای هر موقعیتی مناسب نیست، اما با دانستن ویژگی‌های شرکت، می‌توانید مدل ارزشیابی را انتخاب کنید که به بهترین وجه مناسب شرایط باشد. علاوه بر این، سرمایه گذاران تنها به استفاده از یک مدل محدود نمی شوند. اغلب، سرمایه گذاران چندین ارزیابی را انجام می دهند تا محدوده ای از ارزش های ممکن را ایجاد کنند یا همه ارزش گذاری ها را در یک شاخص به صورت میانگین خلاصه می کنند. برای تجزیه و تحلیل سهام، گاهی اوقات مسئله ابزار مناسب برای کار نیست، بلکه بیشتر این است که چند ابزار را برای به دست آوردن دیدگاه های متفاوت از اعداد به کار می گیرید.
آموزش بورس، آموزش فارکس، آموزش رمز ارز، آموزش ارز دیجیتال، آموزش پرایس اکشن، آموزش معامله گری، آسا، آسا 365، ارزش گذاری، تحلیل بنیادی، تحلیل تکنیکال.